"...Kto by zjadł truciznę, albo gdy kogoś chciano otruć, niech zaparzy nagietka w wodzie, wyciśnie go i ciepły położy na żołądek. Nagietek truciznę rozrzedzi i wypędzi z wnętrzności. Potem niech chory zagotuje wino i wrzuci doń trochę nagietka, a to znowu zagotuje i wypije. Z jego ciała wyjdzie wszystko, co było trucizną” – właśnie w ten sposób działanie nagietka zostało określone przez Hildegardę z Bingen, znaną zielarkę, mistyczkę i uzdrowicielkę, wyznawczynię medycyny holistycznej, której jako jednej z niewielu udało się opatentować lek na najgorsze ludzkie dolegliwości.

Pragnienie bycia pięknym i młodym jest nieodzownym marzeniem, jakie towarzyszy człowiekowi od zawsze. Czas jednak, pozostaje nieubłagany i stopniowo odznacza na naszym ciele swoje znaki szczególne. Zmarszczki, plamy pigmentowe, utrata elastyczności skóry, sucha, pozbawiona blasku cera, worki pod oczyma, cellulit to nic innego jak efekty spontanicznie powstających mutacji, które są bezpośrednim bodźcem inicjującym procesy starzeniowe. Choć do niedawna, człowiek pokornie znosił wszystkie kaprysy swojego ciała i dzielnie przyjmował do świadomości, że jego epoka mija, współcześnie nie musi już poddawać się starości, kiedy w ciele nadal hula wiosna! Okazuje się, że ideałem w zakresie przeciwdziałania starzenia, jest… witamina E !

Roślina o długich, wąskich, mięsistych liściach, zakończonych kolcami… Pośrodku przyziemnej rozety ulokowana jest gruba łodyga zakończona czerwonym, żółtym bądź pomarańczowym kwiatem, obfitującym w słodki nektar. Z uwagi na specyficzny, a zdaniem niektórych, nawet i odrażający wygląd, przez długi czas traktowany był jako, „zło konieczne”, z nieoczywistych względów występujące w przyrodzie. Współcześnie zdania na temat jego estetyki są mocno podzielone, ale… wątpliwościom nie ulega fakt, że jest niezwykle cenny pod względem farmaceutycznym i kosmetycznym. Która kobieta nie doceni gładkiej, odmłodzonej skóry ? Każda! Kiedyś, z minerałów, jakie zawarte są w aloesie, bo o nim mowa, korzystała nawet Kleopatra!

Piękne, urokliwe kwiaty, o delikatnej, prostej budowie, które zachwycają pokaźnymi rozmiarami oraz barwą… Do tego, słodki upojny zapach, w którym chętnie zanurzy się każda wyrafinowana dama… Tym razem nie chodzi, o żadną wyszukaną odmianę, ani o formę współcześnie introdukowaną z dalekich krajów, lecz o bardzo dobrze wszystkim znaną z przydomowych ogródków i parków… magnolię. Jest to jeden z najpopularniejszych taksonów, obejmujących zasięgiem grupę krzewów i drzew, który występuje na Ziemi od przeszło 100 mln lat. Za czasów panowania dynastii Tang zdobiła świątynie i miejsca kultu. Nie bez powodu, uznano delikatne kwiaty za symbol dziewiczego piękna i czystości.

Żywokost lekarski (Symphytum officinale) znany jest z zapisków medycyny od przeszło 2000 lat. Już w czasach przed naszą erą stosowano go, jako cenny składnik magicznych mikstur, wokół których, odprawiano czarodziejskie rytuały, wierząc, że nadadzą warzonej miksturze szczególnych właściwości. Faktem jest, że „ziołowe zupki”, odznaczały się wysoką skutecznością działania, dlatego też, w zamierzchłych czasach średniowiecza można było, nawet i spłonąć na stosie, za odprawianie „szatańskich” obrządków i układanie się z czartem.